Uçurum kenarındaki yaşam, ölüme hasret
İçimde koca bir yar ve teslimim atlıyorum kucağına
Koca bir gürültü ile çarptım yine kendime
Issız sokaklarımda kaçıyorum sessizce
Ve çıkmazım oldu yine karanlığım
Uçsuz bucaksız denizlere açıldım yüzme bilmez bu halimle
Derya da boğazımı yakan bir damla oluyorum
Kendimi öldürsem katilim olup içime hapsoluyorum
Gömsem kendimi diyorum başımın ucunda kürekle buluyorum kendimi
Yansam su oluyorum
Koşsam pranga
Aldığım nefes zehir olsa kustugum kan da yine ben oluyorum.